|
 Toen ik het interview met Gert Huls voorbereidde, begon ik al lol te krijgen bij het idee om hem aan de tand te voelen.
Druk bezig met muziek en lekker spelen in twee bandjes, Høkson Koffer Band en Krom de Bende.
Lekker pretentieloos bezig zijn met muziek, nergens over nadenken, behalve of er wel genoeg lol en genoeg bier is.
Dat was toch een inschattingsfout van mij.
Gert is namelijk bloedserieus met muziek bezig, wel met een dikke knipoog, maar er zit wel degelijk een idee achter.
Hoewel bij mij de naam Høkson meer belletjes deed rinkelen en voor mij visioenen opentrok van een leuke Normaal-coverband die op feesten en partijen voor een degelijk stukje rock ‘n’ roll zorgen, bleek dus dat Gert sinds een half jaar ook erg bezig was met Krom de Bende.
En met Krom de Bende proberen ze dan ook een plaatsje te veroveren in de Groninger popmuziek. Met, zoals ze dat zelf omschrijven, “laagdrempelige en makkelijk in het gehoor liggende muziek.”
Of zoals de site vermeldt: “Tijdens optredens viert Krom de Bende mét het publiek een feest waarbij de toegankelijke en humoristische muziek wordt gecombineerd met ludiek cabaret. De mascottes De Mol en De Vuurtoren zijn daarin aanwezig. Authenticiteit en originaliteit maken KROM de Bende tot een veelzijdige band, die ook buiten het Groningse taalgebied een plaats in de muzieklijsten verdient. De trots op de gecomponeerde muziek en op de Groningse roots worden gedeeld door de hele band.”
Tevens zijn ze bezig om een CD, met eigen composities, uit te brengen. De richting moet toch in de gangbare streektaalrock worden gezocht. Denk hierbij aan Normaal en Jovink en de Voederbietels. En terwijl deze bands het te druk hebben met theatertoernees en het organiseren van evenementen, ligt er dus een mooi gebied open om te veroveren.
Naar alle waarschijnlijkheid is de CD halfweg juni verkrijgbaar.
Op de site zijn al wat nummers te beluisteren en ook op hyves zijn ze te vinden.
En terwijl ik enthousiast met Gert aan het praten was over wat hem bezighield, vergat ik bijna de reden waarom ik belde.
Gert is namelijk al een tijdje in het bezit van een Duesenberg, een 49-er om precies te zijn, en dat blijft natuurlijk een voorwaarde om voor deze rubriek in aanmerking te komen.
Hij heeft ook nog andere gitaren, een Rick Parfitt Telecaster en een imitatie SG, maar de Duesenberg is zijn favoriet.
De veelzijdigheid van geluiden, van ruig naar clean, en een berg sustain geven de gitaar iets extra’s. En de goede prijs-kwaliteit verhouding maakte de gitaar extra interessant. Waar je voor een ‘echte Amerikaan’ vaak het dubbele neerlegt, heb je hier voor een goede prijs een super gitaar.
|
