Zodra ik met Patrick Fuma in gesprek ben, vergeet ik mijn hele strijdplan. Ik wilde praten over zijn werk als Designer bij RTL, zijn opleiding aan de HKU, wat is een graphic designer, welke reclames heb je allemaal gemaakt?
Gewoon vragen omdat ik geïnteresseerd was in de mens achter de naam Patrick Fuma.
Niet dat ik dat nou niet te weten ben gekomen, maar het interview liep anders dan ik in gedachten had!
Dat is ook het mooie van muzikanten interviewen. Ze kunnen enorm uitweiden over muziek.
Bij Patrick was dat niet anders.
Mijn verbazing was gewekt toen ik erachter kwam dat hij in Utrecht woonde en in Stadskanaal een gitaar gekocht had. Maar dat verhaal was logischer dan het klonk.
Hij was op zoek naar een goede gitaar, maar had geen zin om er een paar duizend euro voor neer te leggen. Ben je gek!!! In deze tijden, met een gezin, gewoon voor de lol een gitaar van duizenden euro’s kopen. Echt niet!!
Dus is hij gaan kijken wat hij wilde voor gitaar. Heel veel gitaren passeerden de revue, maar niet een was beter dan zijn oude Ibanez Roadstar II. Dan had het ook weinig zin. Totdat hij zich ineens weer herinnerde dat hij ooit een gitarist had gezien in Frankrijk met een super gitaar met een “Diesel” logo er op!
Dat vond hij zo raar!
Wie was er nou zo gek om met zo’n logo op zijn gitaar te gaan spelen?
Waar sloeg dat op?
Dus toen hij na dat optreden met de gitarist in gesprek kwam, vertelde deze hem dat het ging om een Duesenberg. Een Duits merk, met allure, uitstraling en een bult rock ‘ n roll.
Dus is hij zich gaan verdiepen in het merk en kwam er achter dat er louter positieve reacties waren over Duesenbergs. Ook ontdekte hij dat de afgelopen jaren het merk aan een inhaalslag bezig was. Alleen al in zijn geboorteland Frankrijk steeg de verkoop de afgelopen jaren significant.
Vervolgens ging hij zoeken naar een geschikte Duesenberg. Deze vond hij via internet. Behalve dat het een bijzondere uitvoering was (een 49-er met koeienprint, waar er maar 200 van zijn) was het ook qua uitvoering precies wat hij wilde. Dubbel element achter voor een lekkere rocksound en een P90 voorin voor een subliem blues en jazz geluid.
Dus was hij direct verkocht!
Er was echter een klein probleempje, de gitaar stond in Stadskanaal en hij woonde in Utrecht. En hij wilde de gitaar natuurlijk wel eerst proberen. Gelukkig kon er in Amersfoort een afspraak gemaakt worden. En toen hij de gitaar eenmaal in handen had, was hij direct verkocht.
De Duesenberg was voor zijn muzikale voorkeuren de ideale gitaar. Hij speelt voornamelijk jazz en blues. Meestal alleen, en af en toe jamt hij met wat collega’s, vrienden of zijn zoon.
Muziek was vanaf zijn jeugd al een bekend fenomeen. Hij woonde in Marseille tegenover de concertzaal, waar alle grootheden uit de muziek kwamen.
Status Quo was de eerste band die hij zag als jongetje van 13. En omdat hij uit de buurt kwam, mocht hij gewoon backstage bij de meeste bands.
Zijn meest ‘enge’ ervaring was met Lemmy (van Motörhead). Terwijl hij met wat vriendjes backstage liep te scharrelen, kwam Lemmy op hem af en bood hem een slok van zijn gin aan. Nadat hij Lemmy bestudeerd had, besloot hij het maar niet te doen! Niet helemaal onbegrijpelijk!
Waar hij vroeger wat meer naar progrockbands als Gong luisterde, luistert hij tegenwoordig vooral naar gitaristen als Johnny Winter en Stevie Ray Vaughan.
Behalve zijn ‘ongewone’ gitaar, heeft hij ook een niet alledaagse versterker, een ZT Lunchbox. Deze zijn in Nederland moeilijk te krijgen, maar zijn verschrikkelijk lekker om over te spelen. Ze zijn enorm compact, maar ze kunnen verschrikkelijk hard en klinken erg lekker.
Hij kwam op deze versterker omdat hij Billy Gibbons, van ZZ Top, op deze versterkers had zien spelen.
En het is natuurlijk veel handzamer dan een Marshall top met 4x12 kabinet.
Al met al dus een bijzondere combinatie!
Zowel de Duesenberg 49-er met de ZT Lunchbox, als Patrick Fuma.
Mocht u verder willen weten wat Patrick Fuma allemaal doet, kijk dan even op zijn website en daar zal u meer duidelijk worden!
www.patrickfuma.nl
Wie was er nou zo gek om met zo’n logo op zijn gitaar te gaan spelen?
Waar sloeg dat op?
Dus toen hij na dat optreden met de gitarist in gesprek kwam, vertelde deze hem dat het ging om een Duesenberg. Een Duits merk, met allure, uitstraling en een bult rock ‘ n roll.
Dus is hij zich gaan verdiepen in het merk en kwam er achter dat er louter positieve reacties waren over Duesenbergs. Ook ontdekte hij dat de afgelopen jaren het merk aan een inhaalslag bezig was. Alleen al in zijn geboorteland Frankrijk steeg de verkoop de afgelopen jaren significant.
Vervolgens ging hij zoeken naar een geschikte Duesenberg. Deze vond hij via internet. Behalve dat het een bijzondere uitvoering was (een 49-er met koeienprint, waar er maar 200 van zijn) was het ook qua uitvoering precies wat hij wilde. Dubbel element achter voor een lekkere rocksound en een P90 voorin voor een subliem blues en jazz geluid.
Dus was hij direct verkocht!
Er was echter een klein probleempje, de gitaar stond in Stadskanaal en hij woonde in Utrecht. En hij wilde de gitaar natuurlijk wel eerst proberen. Gelukkig kon er in Amersfoort een afspraak gemaakt worden. En toen hij de gitaar eenmaal in handen had, was hij direct verkocht.
De Duesenberg was voor zijn muzikale voorkeuren de ideale gitaar. Hij speelt voornamelijk jazz en blues. Meestal alleen, en af en toe jamt hij met wat collega’s, vrienden of zijn zoon.
Muziek was vanaf zijn jeugd al een bekend fenomeen. Hij woonde in Marseille tegenover de concertzaal, waar alle grootheden uit de muziek kwamen.
Status Quo was de eerste band die hij zag als jongetje van 13. En omdat hij uit de buurt kwam, mocht hij gewoon backstage bij de meeste bands.
Zijn meest ‘enge’ ervaring was met Lemmy (van Motörhead). Terwijl hij met wat vriendjes backstage liep te scharrelen, kwam Lemmy op hem af en bood hem een slok van zijn gin aan. Nadat hij Lemmy bestudeerd had, besloot hij het maar niet te doen! Niet helemaal onbegrijpelijk!
Waar hij vroeger wat meer naar progrockbands als Gong luisterde, luistert hij tegenwoordig vooral naar gitaristen als Johnny Winter en Stevie Ray Vaughan.
Behalve zijn ‘ongewone’ gitaar, heeft hij ook een niet alledaagse versterker, een ZT Lunchbox. Deze zijn in Nederland moeilijk te krijgen, maar zijn verschrikkelijk lekker om over te spelen. Ze zijn enorm compact, maar ze kunnen verschrikkelijk hard en klinken erg lekker.
Hij kwam op deze versterker omdat hij Billy Gibbons, van ZZ Top, op deze versterkers had zien spelen.
En het is natuurlijk veel handzamer dan een Marshall top met 4x12 kabinet.
Al met al dus een bijzondere combinatie!
Zowel de Duesenberg 49-er met de ZT Lunchbox, als Patrick Fuma.
Mocht u verder willen weten wat Patrick Fuma allemaal doet, kijk dan even op zijn website en daar zal u meer duidelijk worden!
www.patrickfuma.nl
